در ایران بیشترین استفاده از حنا سیاه در میان آداب عروسی طولانی است که در ایران انجام می شود. مراسم حنا که حنا بندان نامیده می شود، در هفته عروسی هم برای عروس و هم برای داماد برگزار می شود.
این مراسم با حضور اعضای خانواده، دوستان، اقوام، همسایه ها و مهمانان برگزار می شود.
مازار در ایران نشان دهنده عنوان شغلی برای کسی است که کارش با آسیاب کردن یا آسیاب کردن برگ حنا و فروش آن به صورت پودری باشد.
این نوع کسب و کار، شغلی قدیمی است که هنوز در برخی از نقاط ایران، به ویژه در استان باستانی «یزد» شناخته شده جهان، زنده است.
معروف ترین آنها یک تجارت خانوادگی متعلق به خانواده های «مزار اتابکی» است که صدها سال پیش در این سرزمین سکونت داشته اند. مزاری (به فارسی: مازاری) محلی است برای آسیاب حنا مخلوط با گیاهان دیگر.
در فلسطین تاریخی، که اکنون در اسرائیل و سرزمین‌های تشکیلات خودگردان فلسطینی است، برخی جوامع و خانواده‌های یهودی خاورمیانه و شمال آفریقا، همچنین دروزی‌ها، مسیحی‌ها و مسلمانان، بر اساس آداب و رسوم خانوادگی، شب یا هفته قبل از عروسی، مهمانی‌های حنا را برگزار می‌کنند.
استفاده از حنا در این منطقه را می‌توان به آهنگ ترانه‌ها که در آن نویسنده نوشت: «محبوب من برای من خوشه‌ای از شکوفه‌های حنا در تاکستان‌های انگدی است.»
یهودیان سفاردی و یهودیان میزراحی. مانند یهودیان مراکشی و یهودیان یمن. کسانی که به اسرائیل مهاجرت کرده اند به آداب و رسوم خانوادگی خود ادامه می دهند.
در مالزی، حنا (مالایی: inai) برای زینت دادن دست عروس و داماد قبل از عروسی در مراسم برینایی استفاده می‌شود.
