شال کشمیر نوعی شال سفید مشکی است که به دلیل بافت کشمیری آن متمایز است و به طور سنتی از پشم شاهتوش یا پشمینه ساخته می‌شود. شال کشمیر که به گرمی، وزن سبک و طراحی خاص بوتا معروف است، در اصل توسط خانواده سلطنتی و اشراف مغول استفاده می شد.
در اواخر قرن 18، به اروپا رسید، جایی که استفاده از آن توسط ملکه ویکتوریا و ملکه جوزفین، آن را به عنوان نمادی از تجمل و موقعیت عجیب و غریب محبوب کرد. این نام نامی برای خود منطقه کشمیر (به عنوان ترمه)، الهام بخش صنایع تقلیدی تولید انبوه در هند و اروپا، و محبوبیت بوتا، که امروزه به عنوان موتیف Paisley شناخته می شود، شد.
شال‌های ساخته شده در کشمیر جایگاه برجسته‌ای در میان محصولات نساجی به خود اختصاص می‌دهند؛ و این به آنها و به تقلید آنها از ماشین‌های بافندگی غربی اهمیت خاصی می‌دهد. “نقش یک ویژگی برجسته است و با هماهنگی درخشان، درخشندگی، عمق و کیفیت های ماندگار رنگ های آن.
اساس این برتری ها در زیر پشم بسیار ظریف، نرم، کوتاه، فلسی به نام پشم یا پشمینه یافت می شود. روی بز شال، انواع کاپرا هیرکوس ساکن مناطق مرتفع تبت، انواع مختلفی از پشم وجود دارد، اما بهترین آنها در انحصار شدید مهاراجه کشمیر است.
پشم پایین و پشم کرمان – یک گوسفند نرم و لطیف ایرانی پشم – برای شال‌بافی در امریتسار و سایر مکان‌های پنجاب استفاده می‌شود، جایی که مستعمرات بافندگان کشمیری ایجاد شده‌اند. از شال‌ها، جدای از شکل و نقش، تنها دو دسته اصلی وجود دارد:
شال‌های بافنده بافندگی به نام تیلی‌وال. الف، تیلیکار یا کانی کار – گاهی اوقات به صورت یک تکه بافته می شود، اما اغلب در قسمت های کوچک که با چنان دقتی به هم دوخته می شوند که دوخت کاملاً نامحسوس است. و شال های گلدوزی شده – آملیکار – که در آن روی زمینی از پشمینه ساده با سوزن یک دقیقه و الگوی استادانه کار شده است.” از دایره المعارف بریتانیکا،
اکثر پارچه‌های پشمی کشمیر و به‌ویژه شال‌های باکیفیت از پشم یا پشمینه که پشم کاپرا هیرکوس، گونه‌ای از بز کوهی وحشی آسیایی است، ساخته شده و هستند.
از این رو شال ها را پشمینه نامیدند. پشم ظریفی که برای شال استفاده می شود، آن چیزی است که در زیر کت خشن، پشمی و بیرونی حیوان رشد می کند. که از زیر شکم که در نزدیک شدن هوای گرم ریخته می شود. مواد درجه پایین تر از پشم گوسفند کوهی هیمالیا وحشی یا بز کوهی هیمالیا بود.
با این حال بهترین پشم پشمی نرم، ابریشمی و گرم از بزهای وحشی است و با زحمت از بوته ها و صخره های ناهموار که حیوانات در نزدیکی تابستان پشم های خود را به آن می سایند، جمع آوری شده است. این بدون شک پشم پشمی نرمی بود که از آن رین معروف و بسیار مورد علاقه ساخته شد.
