سیستم‌های لوله اب 4 اینچ قدیمی‌تر عمدتاً چدنی هستند و برخی از آنها از فولاد گالوانیزه و لوله‌های سفالی (برای خط اصلی تخلیه) استفاده می‌کنند. همانطور که در بالا ذکر شد، فلزات می توانند در برابر خوردگی و سایر مشکلات حساس باشند.
مس یک ماده تایید شده است، اما به ندرت استفاده می شود (به دلیل هزینه آن). با شروع حدود دهه 1970، پلاستیک جایگزین محبوبی برای این مواد شد – روندی که تا به امروز ادامه دارد.
اگرچه چدن از زمان ظهور پلاستیک های مقرون به صرفه تر مورد توجه قرار نگرفت، اما یک مزیت اصلی را نسبت به سایر مواد DWV ارائه می دهد: بسیار “بی صدا” است.
چگالی و ضخامت لوله چدنی، صدای جریان فاضلاب را مسدود می کند و به کاهش لرزش لوله کمک می کند. برای کسانی که به نویز حساس هستند، چدن قطعا ارزش توجه دارد.
در میان لوله های پلاستیکی، انتخاب بین PVC و ABS (اکریلونیتریل-بوتادین-استایرن) تا حد زیادی با توجه به محل تعیین می شود: PVC در ساحل شرقی رایج تر است، ABS در غرب.
تفاوت بین این دو برای کاربردهای DWV ناچیز است، با شاید یک مزیت جزئی به ABS برای نصب یک مرحله‌ای آن (فقط به سیمان حلال نیاز دارد، جایی که PVC نیاز به پیش تصفیه پرایمر دارد).
هنگام نصب یا تعمیر سیستم DWV موارد زیادی باید در نظر گرفته شود: اندازه لوله، شیب، تمیز کردن و غیره. ناگفته نماند که در برخورد با ضایعات در مقابل آب تمیز، ریسک بسیار بیشتر است.
به کسانی که تجربه قبلی ندارند توصیه می شود به دنبال یک لوله کش باشند: خطر اتصالات متقابل و آلودگی بسیار واقعی است و اشتباه کردن برای افرادی که با کد و بهترین شیوه ها آشنا نیستند بسیار آسان است.
