عسل صفادشت خوانسار به تسکین درد، تعادل سیستم کبدی و خنثی کردن سموم کمک می کند. عوارض در سیستم کبدی را می توان به آسیب اکسیداتیو نسبت داد.
عسل دارای فعالیت های آنتی اکسیدانی است که یک اثر محافظتی بالقوه بر روی کبد آسیب دیده دارد. یک مطالعه بر روی موش های صحرایی آسیب کبدی ناشی از پاراستامول نشان داد که فعالیت آنتی اکسیدانی و محافظت کننده کبدی عسل آسیب کبدی را به حداقل می رساند.
عسل که نسبت 1:1 فروکتوز به گلوکز دارد، ممکن است به ارتقای سطح قند خون بهتر کمک کند، که برای کسانی که از بیماری کبد چرب رنج می برند مفید است زیرا ذخیره گلیکوژن کافی را در سلول های کبد فراهم می کند.
ذخیره ناکافی گلیکوژن در کبد باعث ترشح هورمون های استرس می شود که در طول زمان متابولیسم گلوکز را مختل می کند. اختلال در متابولیسم گلوکز منجر به مقاومت به انسولین می شود و عامل اصلی بیماری کبد چرب است. مطالعه دیگری کاهش قابل توجهی در سطح گلوکز خون پس از درمان با عسل Tualang گزارش کرد.
عسل طبیعی وحشی اثرات محافظتی قلبی و درمانی در برابر اختلالات قلبی ناشی از اپی نفرین و اختلالات عملکرد عروقی دارد. یک رابطه هماهنگ بین فعالیت مهار رادیکال و محتوای فنلی کل عسل مشاهده شده است .مصرف عسل کاهش معنی داری را در عوامل خطر بیماری های متابولیک و قلبی عروقی نشان داد.
عسل اثرات محافظتی قلبی مانند اتساع عروق، متعادل کردن هموستاز عروقی و بهبود پروفایل لیپیدی را نشان می دهد. فلاونوئیدهای موجود در عسل اتساع عروق کرونر را بهبود می بخشد، توانایی پلاکت ها برای تشکیل لخته را کاهش می دهد، از اکسیداسیون لیپوپروتئین های با چگالی کم (LDL) جلوگیری می کند، لیپوپروتئین های با چگالی بالا (HDL) را افزایش می دهد و عملکرد اندوتلیال را بهبود می بخشد.
مطالعه ای که برای مقایسه پاسخ متابولیک عسل انجام شد، اثرات بهبود دهنده آن را در برابر سندرم های متابولیک (MetS) نشان داد [80]. MetS با هیپرگلیسمی، فشار خون بالا، چاقی شکمی، دیس لیپیدمی و افزایش سازگاری با دیابت، بیماری های کلیوی و قلبی مشخص می شود. پلی فنول های موجود در عسل ضایعات آترواسکلروتیک را از طریق کاهش مکانیسم های التهابی و رگ زایی کاهش می دهند.
یک مطالعه بالینی که بر روی بیماران مبتلا به هیپرلیپیدمی انجام شد نشان داد که عسل کلسترول تام (TC) را کاهش داده و به طور قابل توجهی از افزایش سطح گلوکز پلاسما جلوگیری می کند. اکسید نیتریک (NO) یک متابولیت موجود در عسل است که عملکرد محافظتی قلب نیز دارد.
4.13.1. سرطان سینه عدم تعادل در مسیرهای سیگنال دهی استروژن و سطوح انتشار استروژن نقش مهمی در رشد و تکثیر سرطان سینه دارد.
درمان سرطان سینه با هدف قرار دادن مسیر سیگنال دهی گیرنده استروژن (ER) همراه است. فیتواستروژن ها زیرمجموعه ای از مواد شیمیایی گیاهی با ساختار مشترک با استروژن پستانداران هستند که آنها را قادر می سازد به گیرنده های استروژن متصل شوند.
چندین مطالعه تجربی کارایی عسل را در تعدیل مسیر سیگنالینگ ER بررسی کرده اند [84]. مطالعه دیگری نشان داده است که عسل دارای فعالیت دوفازی در سلول های MCF-7 است. این فعالیت دوفازی عسل با یک اثر ضد استروژنی در غلظت‌های پایین‌تر و یک اثر استروژنی در غلظت‌های بالاتر نشان داده می‌شود که زمانی ایجاد می‌شود که فیتواستروژن‌ها به گیرنده‌های استروژن متصل شوند.
علاوه بر این، گزارش شده است که کورستین از طریق مکانیسم های وابسته به ER α و ER β، اثرات آپوپتوز را القا می کند. از سوی دیگر، فعالیت‌های سیتوتوکسیک عسل Tualang در سلول‌های سرطان سینه انسان با افزایش ترشح لاکتات دهیدروژناز (LDH) نشان داده شد و خواص سیتوتوکسیک عسل را بیشتر نشان داد.
این مطالعه همچنین نشان داد که عسل فقط بر روی خط سرطان سینه اثرات سیتوتوکسیک دارد نه روی سلول های غیر بدخیم پستان. بنابراین، این نشان می دهد که عسل Tualang اثرات سیتوتوکسیک بسیار خاص و انتخابی را نسبت به رده های سلولی سرطان پستان نشان می دهد و پتانسیل خوبی به عنوان یک عامل شیمی درمانی دارد.
