بسته به تنوع، بذر گندم جهاد کشاورزی ممکن است سایبان یا بدون سایبان باشد. تولید ریشک از نظر تعداد دانه هزینه دارد، اما ریشک های گندم از نظر مصرف آب کارآمدتر از برگ های خود فتوسنتز می کنند، بنابراین ریشک ها در گونه های گندمی که در کشورهای گرم و مستعد خشکسالی رشد می کنند بسیار بیشتر از آنهایی هستند که به طور کلی رشد می کنند.
در استرالیا، با زمین های وسیع و نیروی کار محدود، تولید گسترده به پیشرفت های تکنولوژیکی، به ویژه در مورد آبیاری و ماشین آلات وابسته است. در دهه 1840، 900 پرورش دهنده در استرالیای جنوبی وجود داشت.
آنها از “برهنده ریدلی” برای برداشتن سر غلات و ماشین دروگر که توسط جان ریدلی در سال 1843 تکمیل شد، استفاده کردند. در سال 1850 استرالیای جنوبی به انبار غله برای منطقه تبدیل شد. به زودی کشاورزی گندم به ویکتوریا و نیو ساوت ولز گسترش یافت و صادرات سنگین آن به بریتانیای کبیر صورت گرفت.
در کانادا ادوات مزرعه مدرن، کشاورزی گندم در مقیاس بزرگ را از اواخر دهه 1840 به بعد امکان پذیر کرد. در سال 1879 ساسکاچوان مرکز بود و پس از آن آلبرتا، مانیتوبا و انتاریو قرار گرفتند، زیرا گسترش خطوط راه آهن امکان صادرات آسان به بریتانیا را فراهم کرد.
در سال 1910 گندم 22 درصد از صادرات کانادا را تشکیل می داد که علیرغم کاهش شدید قیمت ها در طول رکود بزرگ جهانی، در سال 1930 به 25 درصد افزایش یافت.تلاش‌ها برای گسترش تولید گندم در آفریقای جنوبی، کنیا و هند به دلیل عملکرد کم و بیماری‌ها متوقف شد. با این حال تا سال 2000، هند به دومین تولیدکننده بزرگ گندم در جهان تبدیل شد.
در قرن نوزدهم مرز گندم آمریکا به سرعت به سمت غرب حرکت کرد. در دهه 1880 70 درصد صادرات آمریکا به بنادر بریتانیا می رفت. اولین آسانسور موفق غلات در بوفالو در سال 1842 ساخته شد. هزینه حمل و نقل به سرعت کاهش یافت. در سال 1869 هزینه حمل یک بوشل گندم از شیکاگو به لیورپول 37 سنت بود. در سال 1905 10 سنت بود.
در قرن بیستم، تولید جهانی گندم حدود 5 برابر افزایش یافت، اما تا حدود سال 1955 بیشتر این افزایش در سطح زیر کشت گندم، با افزایش کمتر (حدود 20٪) در عملکرد محصول در واحد سطح، منعکس شد.
با این حال، پس از سال 1955، افزایش ده برابری در نرخ بهبود عملکرد گندم در سال وجود داشت و این عامل اصلی افزایش تولید جهانی گندم شد. بنابراین نوآوری تکنولوژیکی و مدیریت علمی محصول با کود نیتروژن مصنوعی، آبیاری و پرورش گندم محرک اصلی بود
